Ομάδα Εργασίας: Σπυρίδωνος Πλούταρχος , Βασιλικοπούλου Γεωργία, Κονταρίνης Νίκος (ΣΤ2  2007)

Ο αμφιπρίονας ή ψάρι κλόουν

Το μικρό αυτό ψάρι, με τα φωτεινά χρώματα είναι το μόνο που δε φοβάται το δηλητήριο της ανεμώνης. Τα πλοκάμια της το προστατεύουν από τα αρπακτικά. Τα άλλα ψάρια η ανεμώνη τα σκοτώνει και τα τρώει αμέσως.

Ο "Θαλάσσιος Ίππος" (odobenus, rosmarus)

Διαθέτει δύο χαυλιόδοντες που είναι γυρισμένοι προς τα κάτω. Τους χρησιμοποιεί σαν όπλο στις μάχες για τη διεκδίκηση του θηλυκού. Επίσης του χρησιμεύουν στο να σκαρφαλώνει πάνω σε κομμάτια πάγων που επιπλέουν και με αυτούς μπορεί να σκάβει στο χώμα ψάχνοντας για όστρακα. Ο θαλάσσιος ίππος κυνηγάει μεγαλύτερα ζώα και κυρίως ψάρια και γαρίδες.

Η Πεπλόγλαυκα ή Κλαψοπούλι ή  Τυτώ (Tyto alba)

Το σώμα της έχει μήκος 35 εκ. Το κεφάλι είναι λευκό και έχει σχήμα καρδιάς με μεγάλα χαρακτηριστικά μάτια. Η ράχη είναι χρυσοκίτρινη και το στήθος και η κοιλιά λευκή ή σκουροκίτρινη. Δεν έχει φούντες στα αυτιά. Τα πόδια της είναι μεγάλα. Πετάει κυματιστά. Είναι πολύ ήσυχο πουλί, γι' αυτό και δεν την ακούει ποτέ κανείς. Η κραυγή της, που θυμίζει μακρόσυρτο σφύριγμα, ακούγεται σαν παλιά ατμομηχανή.

Η Αλκυόνα (Alcedo atthis)

Η αλκυόνα τρέφεται κυρίως με ψάρια. Το δυνατό και ευθύ ράμφος της είναι μυτερό σαν καμάκι, πράγμα που την διευκολύνει να πιάνει τα ψάρια. Το ράμφος των αρσενικών είναι τελείως μαύρο, ενώ των θηλυκών έχει κόκκινο χρώμα στη βάση του.

Η Μαρμότα

Η μαρμότα χρησιμοποιεί ένα χημικό όπλο. Αν προλάβει, ραντίζει τον εχθρό της με ένα βρομερό υγρό από τους αδένες του πρωκτού της και η αηδιαστική του επίδραση διαρκεί αρκετά.

Ο χλαμυδόσαυρος

Όταν η θερμοκρασία είναι χαμηλή, η σαύρα αυτή πέφτει σε λήθαργο και δεν κινείται. Ξυπνάει με τις πρώτες ηλιαχτίδες, όταν η θερμοκρασία της φτάσει τους 32 βαθμούς Κελσίου. Το ζώο αυτό είναι από τη φύση του πολύ επιθετικό και δραστήριο. Μπορεί να ζήσει μέχρι 10 χρόνια.